راهبردهای حل مسئله

یکی از راهبردهای مدارا با هیجانات منفی که به افراد کمک می کند هم از نظر جسمی و هم از لحاظ هیجانی با عوامل فشار سازگار شوند، طلب حمایت هیجانی از دیگران است. 

مثلا تیلور و همکارانش در سال ۲۰۰۶ مشاهده کردند جوانانی که از حمایت خانواده برخوردار بوده اند، واکنش پذیری کمتری نسبت به تصاویر هیجان برانگیز را در مناطق خاصی از مغز خود نشان داده اند، این امر بیانگر آن است که آنان در برابر فشار هیجانی واکنش شناختی ضعیف تری از خود نشان دادند.

البته کیفیت حمایت اجتماعی هم که فرد پس از ضربه دریافت می کند، دخالت زیادی در چگونگی تأثیر حمایت اجتماعی بر سلامت وی دارد. بعضی دوستان یا اقوام در زمان فشار روانی به جای این که نه تنها کمک کننده و یاری گر نیستند بلکه باعث افزایش فشارهای روانی هم می شوند. اشخاصی که شبکه های اجتماعی پرتعارضی دارند، اغلب سلامت جسمی و هیجانی کمتری را پس از تجربه فشار روانی بزرگی مثل سوگ و فقدان عزیزانشان دارند. روابط اجتماعی متعارض می توانند از طریق دستگاه ایمنی بر سلامت جسمی تأثیر بگذارند. 

کیکولت گلاسر و همکاران، در سال ۱۹۹۸ دریافتند که زوج های تازه ازدواج کرده ای که هنگام بحث درباره مسائل زناشویی، برخوردی خصومت آمیز و منفی با یکدیگر دارند، در مقایسه با زوج های آرام و نامتخاصم در چهار شاخص کارکرد دستگاه ایمنی نقصان بیشتری نشان میدهند.

 همچنین فشارخون زوج هایی که در این بحث ها متخاصم می شوند، در مقایسه با زوج های آرام، به مدت طولانی تری بالا می ماند.از طرف دیگر، صحبت کردن از هیجان های منفی و مسائل مهم زندگی خود با افراد حمایتگر تا حد زیادی اثرات مثبتی بر سلامت دارد. 

زمانی که به افراد حمایتگری دسترسی نداریم که با آن ها صحبت کنیم، بسیاری از ما دغدغه های خود را در قالب یادداشت های روزانه و خاطرات یا در وبلاگ ها یا سایر فضاهای فضاهای اجتماعی می نویسیم. جیمز پنیبیکر در سال ۲۰۰۷ در شمار زیادی از مطالعات دریافت که نوشتن در مورد ضربه های شخصی خود اثرات مثبتی بر وضع سلامت دارد.

روانشناسان و مشاوران ماه شید خرد در این مسیر می توانند شما را یاری کنند تا مناسب ترین راهبرد حل مسائل را با توجه به ویژگی های شخصیتی خودتان انتخاب کنید.